Het was een zware periode waarin ik veel te weten ben gekomen over hoe mijn lichaam reageert op een periode van niet eten. Heb zowel mentaal als fysiek veel moeten doorgaan, maar dan kan ik nu ook met trots zeggen dat deze missie geslaagd is.

De eerste 7 dagen zijn me redelijk goed bevallen. Het gevoel van “honger” heb ik tot en met dag 4 gehad, daarna sloeg het om naar “trek”. Trek in iets anders, als het maar geen water met citroensap en ahorn siroop was. Maar aangezien ik mezelf alleen deze drank had opgelegd had ik geen andere keus. Het was mijn enige vorm van energie die ik binnen kreeg, zo’n 700 calorieën per dag. Mijn eerste ervaring was dat ik met deze 700 calorieën per dag eenvoudig een (werk)dag kon functioneren. Op dag 3 ging mijn poging van 10 dagen zonder eten er bijna onderuit. Uit automatisme liep ik de keuken in, pakte een cherrytomaat en bracht hem richting mijn mond. Op dat moment dacht ik “niet doen! Ook al is dit een gezond voedingsmiddel, het is iets wat ik nu niet mag eten.”

Na die dag is het me eigenlijk pas echt gaan opgevallen in wat voor soort maatschappij wij leven als het gaat om voedsel. We worden overspoelt met voedingswaren, zowel gezond als minder gezond. Op weg naar mijn werk kom ik al 3 McDonald toko’s, 1 burger king en een hoop benzine pompen tegen die al hun snoepgoed met borden langs de weg aanbieden. Daarnaast hebben we ook nog een hoop in de media en uiteindelijk weet ik niet meer hoe vaak ik “hallo Jumbo“ en “AHaaaaa” heb gezegd bij het passeren van deze winkels.

Aangezien de eerste week voor mijn gevoel te makkelijk was gegaan, besloot ik zondag de siroop te minderen en de maandag te leven op alleen maar water. Ik merkte maandag dat mijn lichaam zich ook compleet ging aanpassen aan de omstandigheden. De warmte trok uit mijn handen en voeten en ik merkte dat mijn lichaam flink aan de gang was om maar te blijven functioneren. ’s Avonds even checken hoe mijn hartslag en bloeddruk was, aangezien ik het niet helemaal meer vertrouwde. Dit was dan ook niet geheel onterecht; mijn hartslag schommelde tussen de 40 en 50 slagen per minuut, met een druk van 111 boven 68. Dit is dus aanzienlijk laag, wat betekende dat mijn lichaam in spaarstand over was gegaan. Toch besloot ik op alleen water leven door te zetten, omdat het kon zolang ik maar goed naar mijn lichaam bleef luisteren en er geen klachten bij kwamen. Dinsdag tijdens het opstaan ging alles goed, maar toen ik op het werk aankwam merkte ik dat de energie al snel weg was. Ik begon af en toe sterretjes te zien en had het behoorlijk koud. Tegen de avond begon er ook een druk op mijn borst te komen waardoor ik een streep zette onder het “leven op alleen water” en weer terug te keren op water met siroop.

Vandaag (woensdag 27 maart 2013 22:00) is alles weer zijn gangetje gegaan. Wel koude voeten en handen, een hartslag tussen de 50 en 60, maar met een top gevoel dat ik morgen weer “mag” eten (4 sinaasappels en een overheerlijke munt thee)…